Znany również pod nazwami: kasztanowiec pospolity i kasztanowiec biały, przywędrował do nas z Półwyspu Bałkańskiego już 400 lat temu.
Spotkać możemy go w całej Europie, Azji Środkowej oraz w Stanach Zjednoczonych, ale nasze rodzime surowce są wystarczające do produkcji leczniczych preparatów. Rośnie w parkach, lasach, przy ulicach i alejach.
Warto pamiętać, żeby nie mylić kasztanowca z kasztanem. Kasztan to inne drzewo, rzadko u nas spotykane, gdyż preferuje ciepłe klimaty śródziemnomorskie. Ma podobne owoce, owoce kasztanowca charakteryzują się jednak gorzkim smakiem.
Jak wygląda kasztanowiec?
Kasztanowiec jest pięknym drzewem, które może osiągać nawet 30 metrów wysokości. Jest drzewem długowiecznym, potrafi dożyć nawet 200 – 300 lat.
Ma duże, zielone liście o kształcie przypominającym dłoń i ząbkowanych brzegach. Jego kwiaty są białe, zebrane w wielokwiatowe kwiatostany o stożkowym kształcie.
Owoce kasztanowca to brązowe, błyszczące kasztany, otoczone gładką lub kolczastą pękającą torebką.
Kasztanowiec, poza swoją formą najbardziej tradycyjną, występuje również w postaci odmian ozdobnych, o czerwonych i różowych kwiatach.
Co w nim znajdziemy?
Wśród głównych składników występujących w kasztanowcu wymienić można saponiny, flawonoidy, glikozydy, taniny, kumaryny, garbniki, steroidy, sole mineralne oraz allantoinę.
Kasztanowiec jako surowiec zielarski
Do celów leczniczych stosuje się korę, nasiona, kwiaty, niedojrzałe oraz dojrzałe owoce.
Korę kasztanowca zbiera się wiosną, wybierając młode gałązki, a następnie suszy w cieniu.
Dojrzałe kasztany zbierane są jesienią, po spadnięciu na ziemię, rozdrabniane, a następnie suszone w przewiewnym miejscu. Jeśli istnieje taka potrzeba, można je jeszcze dosuszyć w temperaturze ok. 60 stopni.
Białe kwiaty kasztanowca są zbierane w czasie słonecznej aury, a następnie suszone w temperaturze otoczenia.
Kasztanowiec – właściwości zdrowotne
Najczęściej wykorzystywaną funkcją kasztanowca zwyczajnego, jest jego pozytywne działanie na ściany naczyń krwionośnych. Poprawia on ich wytrzymałość, działa uszczelniająco, zmniejsza kruchość, a także przywraca im elastyczność.
Jest skuteczny w przypadku występowania żylaków, niewydolności żylnej, zapalenia żył, uczucia ciężkich nóg i hemoroidów, łagodząc uczucie bólu i swędzenia, zmniejszając opuchliznę i działając przeciwzapalnie. Preparaty z kasztanowca są również stosowane przez osoby spędzające wiele godzin w pozycji stojącej.
Pozytywnie oddziaływanie na układ krążenia jest również wykorzystywane wspomagająco w zaburzeniach krążenia, migrenach czy udarze mózgu.
Dzięki zawartości substancji przeciwzapalnych jest stosowany w chorobach reumatycznych, stanach zapalnych przewodu pokarmowego, zapaleniu gruczołu krokowego, biegunkach i hemoroidach.
Przeciwdziała nocnym skurczom mięśni, zapobiega zatrzymywaniu płynów, działa przeciwobrzękowo, moczopędnie, poprawia odporność organizmu.
Przez większość radiestetów jest uważany za roślinę pochłaniającą złe promieniowanie i neutralizującą szkodliwe działanie cieków wodnych, zalecają więc rozłożyć po kilka kasztanów (nie więcej) przy komputerze, telewizorze czy łóżku. Kilka kasztanów noszonych w kieszeni może pomóc przy bólach reumatycznych czy rwie kulszowej.
Kasztany pomagają również uspokoić gonitwę myśli, działają odprężająco, uspokajająco, łagodzą stany lękowe i depresyjne, przywracają energię do życia.
Stosowany zewnętrznie działa przeciwobrzękowo, łagodząco na skórę, jest stosowany w przypadku trudno gojących się ran, krwiaków, zwichnięć, stłuczeń, obrzęków, odmrożeń i siniaków. Zawartość allantoiny sprawia, że ma właściwości zmiękczające i przeciwzapalne.
Preparaty z kasztanowcem są często używane w przypadku cery wrażliwej, z tendencją do pękania naczynek krwionośnych.
Chronią skórę przed słońcem, zmniejszają jej przekrwienie, wzmacniają też skórę głowy, działają przeciwzapalnie, dzięki czemu są składnikiem wielu szamponów, zwłaszcza tych do włosów nadmiernie przetłuszczających się i z łojotokowym zapaleniem skóry.
Jak stosować kasztanowiec?
Kasztanowiec jest stosowany najczęściej w postaci tabletek, kapsułek, żeli, maści, kremów, wywarów, naparów, nalewek, okładów i wyciągów.
Jest on także składnikiem wielu preparatów wzmacniających naczynia krwionośne, gdzie połączony jest najczęściej z oczarem wirginijskim, miłorzębem japońskim, winoroślą czy ruszczykiem kolczastym.
Kasztanowiec zwyczajny – na co uważać?
Kasztanowca nie powinny stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią, a także osoby chore na chorobę wrzodową oraz stany zapalne przewodu pokarmowego, np. żołądka.
Chorzy cierpiący na schorzenia nerek, serca i wątroby, a także dzieci, przed przyjęciem preparatów z kasztanowca powinni poradzić się lekarza.
Zawarta w kasztanach escyna może wchodzić w niekorzystne interakcje z lekami przeciwzakrzepowymi oraz antybiotykami aminoglikozydowymi.
Najbezpieczniej korzystać jest z gotowych, przetworzonych surowców, kasztanowiec w wersji surowej może mieć działanie toksyczne.
U niektórych osób wodne i alkoholowe wyciągi z kasztanowca mogą powodować dolegliwości układu pokarmowego: mdłości, problemy żołądkowe.
Jeśli stosujemy kasztany w celu ograniczenia promieniowania, pamiętajmy, żeby nie układać ich zbyt wiele, przede wszystkim w miejscu gdzie śpimy. Nadmiar kasztanów pod łóżkiem może powodować bóle głowy, migreny, obniżenie nastroju czy problemy z apetytem. Kilka sztuk w zupełności wystarczy, warto jedynie pamiętać, żeby co kilka tygodni wymieniać je na świeże.
Kilka inspiracji – kasztanowiec w herbatkach i okładach
Herbata na obrzęki i wzmocnienie naczyń krwionośnych
50 g kwiatów lub liści kasztanowca, 30 g ziela krwawnika i 20 g ziela nostrzyka wymieszać i 1,5 łyżki mieszanki zalać dwoma szklankami ciepłej wody. Ogrzewać wolno pod przykryciem, do zagotowaniu wywaru. Pić w dwóch częściach między posiłkami.
Okład na obrzęki, zwichnięcia, siniaki
50 g liści kasztanowca, 30 g ziela hyzopu i 20 g liści babki wymieszać, a następnie 5 łyżek mieszanki połączyć z 1 łyżką płatków owsianych i rozrobić z wodą na gęstą papkę. Całość lekko ogrzać, nałożyć na gazę i przykładać na chore miejsca. Okład można zawinąć, a kompres wymieniać kilka razy dziennie.
Przepis pochodzi z książki „Lecznicza moc natury. Dziennik zdrowia).
