Pierwiastek, który podobnie jak żelazo, jest niezbędny do produkcji hemoglobiny. W ciele człowieka o masie ok. 70kg znajdziemy ok. 80 mg miedzi. Jest wchłaniana w górnym odcinku jelita cienkiego, a jej przyswajalność przez organizmy wynosi od 35 do 70%.
Podstawowe funkcje miedzi
- jest pierwiastkiem koniecznym do syntezy hemoglobiny z rezerw żelaza,
- bierze udział w metabolizmie tkanek nerwowych, ma duży wpływ na właściwą pracę mózgu,
- zwiększa odporność organizmu,
- ma duży wpływ na prawidłową pracę serca i układu krążenia,
- jest składnikiem niezbędnym do tworzenia tkanki łącznej i kostnej,
- zwiększa efektywne wchłanianie żelaza,
- wspólnie z żelazem wchodzi w skład enzymów, które biorą udział w przekazywaniu tlenu do tkanek,
- bierze udział w wytwarzaniu kolagenu i elastyny, opóźniając tym samym procesy starzenia się skóry i melaniny, która wpływa na kolor skóry i włosów.
Miedź – skutki niedoboru
Niedostateczna ilość miedzi w organizmie może prowadzić do niedokrwistości i gorszego wchłaniania żelaza. Objawami niedoboru miedzi mogą być problemy z odpornością, brak koncentracji, nadpobudliwość czy nadmiernie łamliwe kości.
Niedobór miedzi występuje rzadko, może się jednak zdarzyć u chorych ze schorzeniami przewodu pokarmowego lub u osób niedożywionych.
Miedź – skutki nadmiaru
Nadmiar miedzi może skutkować rzadko występującą chorobą Wilsona. Gromadzi się ona wówczas w wątrobie, nerkach i mózgu powodując ich degenerację.
Źródła miedzi
Produkty zawierające największe ilości miedzi to między innymi wątroba, nerki, płuca, zielonolistne warzywa, nasiona strączkowe, orzechy, migdały, ziarna pszenicy, płatki owsiane, kakao, nasiona słonecznika, ostrygi czy niektóre gatunki ryb.
Przyswajalność miedzi jest większa, jeśli w diecie występują produkty zawierające witaminę C, węglowodany i białko pochodzenia zwierzęcego, natomiast gorsze wchłanianie występuje w obecności fitynianów, błonnika i niektórych składników mineralnych (cynk, wapń, fosfor).